To drogowskazy, które prowadzą do Betlejem, do Jezusa…

Uczniowie w pięknym przedstawieniu przypomnieli nam,

po co się tu dziś spotkaliśmy.

Po obejrzeniu jasełek pewnie wielu ze wstydem w duszy przyznało,

że w ogólnym pędzie życia zapominamy, co jest prawdziwą wartością.

Poznaliśmy pięcioro młodych ludzi,

którzy przygotowywali się do Świąt Bożego Narodzenia.

Zabiegani, zaganiani, myśleli tylko o sobie.

Nie trzeba im było przypominać o świętach,

już drugi miesiąc widzą reklamy w telewizji, supermarketach i na bilbordach.

I zgodnie z tym, co one głoszą, chcą być jak z reklamy – NAJ.
Najbogatsi, najpiękniejsi, najmądrzejsi. Pogubili się…

Wyjeżdżają na święta do Egiptu, nie chcą myśleć o tym,

że zostawiają na święta samotną Babcię.

Gonią za pieniądzem, zapominając,

że za pieniądze kupić można wszystko, oprócz tego, co da szczęście.

Myślenie o nieistotnym, powierzchownym przysłania im prawdziwe Boże Narodzenie.
Nie dbają o nic trwałego i nie mają niczego trwałego…

Życzymy wszystkim pełnych miłości i ciepła rodzinnego

Świąt Bożego Narodzenia.

Zobaczmy, ile radości jest w byciu z innymi i dla innych,

ile radości jest w obdarowywaniu, a nie tylko w braniu.

Niech nie zabraknie w nas empatii i otwartości na innych.

***

Po zakończeniu inscenizacji głos zabrali nasi goście –

Pan Krzysztof Domański, następnie Pani Justyna Miłaczewska,

ksiądz Krzysztof Wesołowski

i kapłan Czesław Nawara, który celebrował modlitwę.

Ten wyjątkowy w roku szkolnym dzień zakończyły

klasowe wigilie i wspólne śpiewanie kolęd.