Już w końcu października 1918 roku sami Polacy zaczęli rozbrajać przebywające jeszcze wówczas na ziemiach polskich niemieckie i austriackie. Jednocześnie zaczęły powstawać pierwsze polskie ośrodki władzy i polskie wojsko.
Pułk powstał 1 listopada 1918 roku, a 7 listopadaotrzymał nazwę 3. Pułk Ułanów. Pierwszym dowódcą pułku został major Janusz Głuchowski. Już 20 listopada pluton ułanów 3. Pułku został wysłany na odsiecz Lwowa opanowanego przez wojska ukraińskie, a zamieszkałego w większości przez ludność polską. Ułani nie zdołali jednak dotrzeć do Lwowa. Przez 3 tygodnie walczyli z bandami ukraińskimi.
Przed świętami Bożego Narodzenia 1918 roku pułk przeniósł się do Warszawy, gdzie przebywał wówczas inny 3. Pułk Ułanów, zwany „Dziećmi Warszawy”. Aby uniknąć nieporozumień, 3. Pułk zaczął uzupełniać swoją nazwę dodatkiem „Ułanów Lubelskich”. 30 grudnia rozkazem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego pułk otrzymał nazwę „7. Pułk Ułanów”. Jednocześnie przyjęta została barwa pułku:amarantowo - biała. 

W styczniu 1919 roku pułk nadal przebywał w Warszawie. Wrogie w tym czasie stosunki polsko - litewskie doprowadziły do szeregu zbrojnych konfliktów między obydwoma państwami. 7. Pułk został skierowany do walk z Litwinami i wziął udział w walce o Lidę - jedno z największych miast litewskich, oraz w zdobyciu stolicy Litwy - Wilna. 23 października pułk został wycofany na odpoczynek do rejonu Budosławia. 

25 stycznia 1920 roku pułk powrócił na front. W toczącej się wojnie polsko - rosyjskiej pułk zabezpieczał północne skrzydło wojsk polskich. W czasie walk nad rzekami Dzisną i Dźwiną pułk poniósł znaczne straty. 28 czerwca został skierowany na Front Wołyński, gdzie walczył z częścią sił Armii Konnej Budionnego. 7 lipca nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy pułku. Został nim major Zygmunt Piasecki.W sierpniu pułk wziął udział w Bitwie Warszawskiej, która miała wielkie znaczenie dla dalszych losów nie tylko Polski, ale i Europy. Rosyjska Armia Czerwona dotarła aż pod Warszawę i gdyby nie została pokonana, mogłaby dojść daleko na zachód Europy. 15 sierpnia w krwawych walkach na zachód od Warszawy R osjanie zostali jednak powstrzymani. Następnego dnia wojska polskie przeszły do ofensywy. Wtedy to - 16 sierpnia, 7. Pułk dzięki brawurowej szarży ułanów (kawalerii) odniósł wielkie zwycięstwo nad przeważającymi siłami rosyjskimi podCycowem. W pościgu za wojskami rosyjskimi 20 sierpnia 
7. Pułk wraz z 16 Pułkiem Ułanów odniósł drugie wielkie zwycięstwo w bitwie koło miejscowościKleszcze. 

27 sierpnia trzecim z kolei dowódcą pułku zostałmajor Jan Lewandowski .Pułk nadal brał udział w wojnie polsko - rosyjskiej i w wojnie z Litwą. Walki te stanowią chlubną kartę w dziejach pułku. Należą do nich zwycięstwa w bitwach o Suwałki, Lidę i podŻołnierczykami. 8 października 1920 roku dowództwo pułku z powrotem objął major Zygmunt Piasecki.

Po zakończeniu działań wojennych pułk został przetransportowany do Kraśnika w Lubelskiem. 22 marca 1921 roku od mieszkańców Ziemi Lubelskiej pułk otrzymał sztandar, który następnego dnia został udekorowany przez Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego orderem „Virtuti Militari”. Tego samego dnia to najwyższe odznaczenie wojskowe za udział w wojnie 1918 - 1920 z rąk Józefa Piłsudskiego otrzymało jeszcze 60 oficerów i ułanów pułku. Na pamiątkę tego wydarzenia dzień 23 marca został przyjęty jako święto pułkowe. 

W kwietniu 1921 roku pułk przeniósł się do Przasnysza, a 21 czerwca do Mińska Mazowieckiego, gdzie stacjonował do września 1939 roku. Od 1922 roku pułk posiadał marsz pułkowy oparty na melodii „O mój rozmarynie”. Skomponował go Stefan Henryk Bereza jako wyraz wdzięczności za uratowanie z niewoli rosyjskiej w maju 1919 roku.

W 1923 roku dzięki staraniom dowódcy pułku, podpułkownika Zygmunta Piaseckiego, została ustanowiona odznaka pamiątkowa 7. Pułku Ułanów. Pierwsze nadanie tych odznak odbyło się w czasie święta pułkowego 23 marca 1923 roku. Odznakę tę otrzymali wówczas m. in. Prezydent RP Stanisław Wojciechowski i Naczelny Wódz - Marszałek Józef Piłsudski.

Podczas zamachu majowego 26 maja 1926 roku pułk stanął po stronie Józefa Piłsudskiego i wziął czynny udział w walkach na ulicach Warszawy, nie ponosząc strat w ludziach. Z 7. Pułkiem ściśle związana była nie tylko postać marszałka, ale także jego ulubiony koń - klacz o nazwie Kasztanka , przekazana pod opiekę pułku w 1922 roku. Po śmierci w 1926 jej szczątki zostały pochowane przed budynkiem dowództwa 7. Pułku. 

W dniu 10 sierpnia 1937 Rada Miejska Mińska Mazowieckiego nadała 7. Pułkowi Ułanów Lubelskichhonorowe obywatelstwo miasta. W 1938 roku pułk otrzymał imię gen. Kazimierza Sosnkowskiego, który był jego szefem od 1920 roku. 

26 sierpnia 1939 roku, na 6 dni przed wybuchem II wojny światowej, dowódcą pułku zostałpodpułkownik Marian Skrzynecki. Zgodnie z rozkazem mobilizacyjnym pułk wszedł w składMazowieckiej Brygady Kawalerii (M. B. K.), która z kolei była przydzielona do Armii „Modlin”, mającej za zadanie obronę Warszawy i Płocka przed natarciem wojsk niemieckich z północy, ze strony Prus Wschodnich (dzisiejsza Warmia i Mazury). Już od 1 września 7. Pułk brał udział w walkach, zadając Niemcom straty pod wsią Bogate i Szczukami oraz koło miejscowości Węgorzewo.

Pod naporem przeważających sił niemieckich i dużych strat wojska polskie zostały zmuszone do odwrotu w ogólnym kierunku południowym. 11 września rozbite częściowo podczas walk z Niemcami, oddziały 7. Pułku dotarły późnym popołudniem do wsiGłęboczyca koło Dobrego. Około 20:00 Głęboczycę zaatakowali Niemcy, których atak został odparty. Wycofując się nadal przed Niemcami, 7. Pułk dotarł do wsi Cierpięta, ale i tam został ostrzelany ogniem broni maszynowej i artylerii. Podpułkownik Skrzynecki został zmuszony do wycofania się w kierunku Wiśniewa. Mieszkańcy wsi dostarczyli głodnym i zmęczonym ułanom chleb, mleko i ser. Żołnierze posilili się i bardzo szybko odeszli, aby już wieczorem. 
13 września dotrzeć do rejonu koncentracji M. B. K. w rejonie wsi i lasu Kaczory. Pod naporem wojsk niemieckich i radzieckich wojska polskie ciągle wycofywały się na południe. 24 września w bitwie podSuchowolą na Lubelszczyźnie M. B. K. została rozbita przez Niemców. Na czele części rozproszonych oddziałów ppłk Skrzynecki usiłował przedostać się na Węgry. We wsi Krukiernice dostał się do niewoli sowieckiej. Postrzelony, został przewieziony do szpitala w Mościckach, gdzie zmarł 3 października.

Po bitwie pod Suchowolą nad głównymi siłami 7. Pułku Ułanów dowództwo objął rotmistrz Antoni Męczarski. Udało mu się wyprowadzić ułanów z okrążenia. 2 października pod wsią Wrzelowiecoddział został rozwiązany. Ostatni szwadron 7. Pułku przestał istnieć. Za udział w wojnie obronnej 1939 roku żołnierze 7. Pułku zostali odznaczeni 10 orderami „Virtuti Militari” V klasy i jednym IV klasy (ppłk M. Skrzynecki) oraz 35 Krzyżami Walecznych. 

W czasie okupacji hitlerowskiej 7. Pułk Ułanów Lubelskich im. gen. K. Sosnkowskiego został odtworzony i działał w konspiracji pod kryptonimem„Mazury” . W 1943 roku pułk otrzymał kryptonim„Jeleń”;. Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych i sabotażowych przeciw Niemcom oraz w powstaniu warszawskim. 

opracowała: Elżbieta Karlikowska